Syzan | Дата: Հինգշաբթի, 17.01.2013, 18:59 | Сообщение # 1 |
| ՎԵՐՆԱԳԻՐԸ ՎԵՐՋՈՒՄ VI
Ետ-ետ են գնում պատերը հանկարծ, Անվերջ հեռանում, Դառնում հորիզոն, Թե՞ հորիզոնն է այնքան մոտենում, Որ եթե ուզեմ, Որպես նոր կախարդ, Իմ զույգ ձեռքերով կարող եմ հունցել Նրա կապույտը` Խմորի նման... Աղմուկ ու ժխոր ողողում են ինձ, Բայց ինձ չեն կպչում, Ինչպես ձկանը` ջուրը օվկիանի... -Իմ... լռությո՛ւնն է:
| |
| |