Syzan | Дата: Չորեքշաբթի, 30.01.2013, 21:33 | Сообщение # 1 |
| ԴՈՒ ԵԿԵԼ ԵՍ ՆՈՐԻՑ
Դու եկել ես նորից, եկել այնպես հանկարծ, Ինչպես սիրեցիր ինձ և ինձ հմայեցիր, Նույն հասարակ ու պարզ քո զգեստը հագած՝ Հանկարծ հարց ես տալիս. «Ինչո՞ւ ինձ սիրեցիր»: Ես չգիտեմ, անգի՛ն: Նրա՛ համար գուցե, Որ այդ պահին հանկարծ վառարանում ձեր հին Կրակը փուլ եկել և իր լույսն էր գցել Քո մտորուն դեմքին ու կեռ թարթիչներին: Նրա՛ համար գուցե, որ ծխանում պատի Քամին կարծես խոսեց աղջըկական ձայնով, Եվ հալոցքի մի պաղ, մի անդրանիկ կաթիլ Ջրհորդանից պոկվեց, ընկավ մայթին ծանոթ: Նրա՛ համար գուցե, որ ձմռանը հանկարծ Ամռան բուրմունք առա շքեղ քո վարսերից: Նրա՛ համար գուցե, որ քեզ սիրտըս ցանկաց, Բայց ինձ թվաց, թե դու... թե դու ինձ չես սիրի... Ախ չէ՜, նրա՛ համար... Բայց իբրև պարզ զգեստ, Նայի՛ր, ձյունն է ծածկել անցած հետքերն հիմա, Եվ ուրախ եմ, անգի՛ն, որ սիրում եմ ես քեզ Ու չեմ կարող ասել՝ ինչի՞ համար:
| |
| |