Syzan | Дата: Չորեքշաբթի, 30.01.2013, 19:56 | Сообщение # 1 |
| ՄԵՐ ԹՈՒԼՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ
Մեզանից նրանք, Որ լավագույնն են մարդկանց հոտի մեջ, Հաճախ փորձում են, Գոնե՛ փորձում են Մի կերպ ազատվել իրենց հնօրյա թուլություններից, Ինչպես լավերից լավը գյուղացու Փորձում է կորցնել արդեն ծերացած իր անասունը՝ Նրան սպանել չկարենալո՜վ, Խղճալո՛վ նրան: Եվ ամեն անգամ Նրանք՝ ծերացած անասունները, Որ մեր մեջ բանող Թուլություններն են մեզ նախընծայված, Վերադառնում են ու գտնում են մեզ, Ո՜ւր էլ որ տանենք - որտե՜ղ էլ թողնենք, Վերադառնում են ու գտնում դարձյալ՝ Հուսահատության դուռ հասցնելով Մեզանից նրանց, Որ լավագույնն են մարդկանց հոտի մեջ: Հազա՜ր երանի վատագույններին, Որ հուսահատվել չգիտեն բնավ...
| |
| |