|
Բանաստեղծություններ
|
|
| grig | Дата: Չորեքշաբթի, 02.11.2011, 10:59 | Сообщение # 1 |
| Դու մեր մեծ երթի գավազանակիր
Եվ մեր պատմության մեծագու՜յն դիվան,
Մեր ազնըվության գովասանագիր,
Մեր մտքի պահեստ, հոգու օթևան:
Անցյալին պարզված դու մեր լսափող,
Եվ մեր խոսափող՝ գալիքին ուղղված:
Դու մեր սրբություն՝ կնքված Մեսրոպով,
Նարեկացիով օծված ու յուղված:
Դաժան դարերի ամե՛ն մի ժամին
Շա՜տ բան է խլել մեզնից թշնամին:
Բարդելով վերքին վերք ու անարգանք,
Հեծության վրա մի նոր հեծություն՝
Խլել է մեզնից հանգիստ ու հարգանք,
Խլել է մեզնից փառք ու մեծություն,
Խլել է կյանքը մեր և... կյա՜նքից էլ թանկ՝
Մեր հո՛ղը, հո՛ղը,
Մեր սուրբ հայրենի՜ն:
Շա՜տ բանից է զրկել մեզ վայրենին:
Մեր կերած հացին քսել է նա ժա՛նգ,
Բայց և... դարավոր բնիկ վայրերի
Կորըստի լեղի կարո՜տն է քսել,
Մեր խումին խառնել մեր սուրբ մայրերի
Արցու՛նքը, սակայն... և արյու՛նը սև,
Բայց մենք չենք զրկվել... մեր բերնի համից,
- Քաղցրացել ենք մենք... մեր քաղցր բառով,
Մեր հայրենահամ անուշ բարբառով:
Շա՜տ բանից է զրկել մեզ թշնամին:
Իր ձեռքով նա մեր ձեռքերն է հատել,
Հատել է ականջ ու ոտնաթաթեր,
Աչքեր է հանել դաշյունով իր սուր,
Կտրել է նաև արմատից լեզուն,
Եվ սակայն... իզու՜ր.
Չի՛ հատվել լեզուն,
Մնացել է նա՝ հատվե՜լով անգամ...
Քե՛զ՝ մեր հայկական և արամական,
Չկարողացան քեզ խլել մեզնից,
Ո՛չ խարդավանքով արամեական,
Ո՛չ բյուզանդական սիրով անազնիվ,
Ո՛չ Ահրիմանի ահեղ նետերով,
Ո՛չ Քրիստոսի մարդ-չմարդությամբ,
Ո՛չ Մուհամեդի ճմլիչ ոտերով,
Ո՜չ ճշմարտությամբ,
Ո՜չ էլ ստերով:
Չկարողացա՛ն քեզ մեզնից խլել:
Եվ պարզ է հիմա, հստակ ու որոշ,
Որ չե՜ն էլ կարող քեզ մեզնից խլել,
Ինչպես չեն կարող խլել մի դրոշ,
Որ հազարամյա դաժան մարտերում
Փողփողացել է միշտ էլ... սրտերու՜մ:
Ո՛չ, քեզ ո՛չ մեկը կուլ տալ չի՜ կարող,
Ագահ կոկորդում դու խոր ես խրվում:
Ո՛չ, քեզ ո՛չ մեկը փուլ տալ չի՜ կարող,
Ինչպես երկինքը երբեք չի փլվում:
Չե՜ս խլվի երբեք,
Չե՜ս փլվի երբեք,
Ինչպես արյունից գու՛յնը չի խլվում...
Եվ ի՞նչ խաչագող դեռ պիտի հասնի,
Որ քեզ կամենա գողանալ մեզնից
(Մի՛ ասա <<մեզնից>>, <<աշխարհի՛ց>> ասա).
Չէ՞ որ դու հիմա ոչ միայն լեզու,
Այլև մասու՜նք ես,
Մասու՜նք ես մի սուրբ,
Անկողոպտելի մասու՜նք սրբազան՝
Դարերի խորքից դարերին հասած:
Մասու՞նք: Ինչպե՞ս թե: Մասունքըս ո՜րն է:
Մասունքի տեղը տուփն է կամ հորն է:
Իսկ դու՝ դարավոր, բայց և առույգ ես,
Գիսավոր ծուխ ես, բայց և խարույկ ես,
Ինչքան պարզ՝ նույնքան ասպետական ես,
Շատերի մեջ ես, բայց պետական ես,
Եվ դրանով իսկ դու պետքական ես
Այն պետությանը, որ վաղը պիտի
Լուսնից ու Մարսից ինքն իրեն դիտի...
| |
| |
| grig | Дата: Չորեքշաբթի, 07.12.2011, 20:52 | Сообщение # 166 |
| ԻՆՁ Ո՞Վ է ԱՐԴՅՈՔ ՀՈՎԱՆԱՎՈՐՈՒՄ
Ինձ ո՞վ է արդյոք հովանավորում,
____Ո՞րն է իմ աստղը,-
____Շատ եմ միտք արել:
____Հավանական է՝
____Այն Սիրիուսը,
____Որ տիեզերքում
Տեղաշարժվում է ծուռ ու մուռ ծիրով,
____Ոլո՜ր ու մոլո՜ր,
Սակայն մնում է միշտ հավատարիմ
____Իր անցած ճամփին.
____Նույնն է կրկընում...
| |
| |
| grig | Дата: Չորեքշաբթի, 07.12.2011, 20:53 | Сообщение # 167 |
| ՈՒ ԵԹԵ ՀԱՅՐ ԵՄ...
Ու եթե հայր եմ ամենից առաջ,
Ինչպե՞ս չխոսեմ զավակներիս հետ,
____Նրա՛նց հետ,
____Ովքեր եկել են արդեն,
____Առավել՝ նրա՛նց,
____Ովքեր պիտի գան:
____Հոգնած խրատից,
____Քարոզից զզված՝
Ես հարգալից եմ նայում կտակին,
Թերևս - ո՜վ գիտի - լոկ այն պատճառով,
Որ դա արվում է կյանքում մե՛կ անգամ,
____Ինչպես ես՝ հիմա:
Եվ այն, ինչ որ ես ուզում եմ ասել,
____Գիտեմ շա՜տ վաղուց,
____Եվ այնքա՛ն վաղուց,
Ինչքան շաբաթվա օրերը գիտեմ
Կամ ամիսների անունը:
____________Սակայն
Այսօր եմ ուզում և պիտի ասեմ,
Քանզի հույս ունեմ, թե այսօր դուք ինձ
Կարող եք լսել թեկուզ և այնպես,
Ինչպես լսում են անձրևի ձայնը,
____Քամու հռինդը,
____Աղմուկն անտառի -
____Ուզած թե չուզած,
____Կամա-ակամա...
| |
| |
| grig | Дата: ՈՒրբաթ, 09.12.2011, 19:39 | Сообщение # 168 |
| ՆԵՐՇՆՉՄԱՆ ՊԱՀԻՆ
Իսկ երբ մենակ եմ քայլում դաշտերով
Ու միայն ես եմ ինձ զրուցակից՝
Ստորերկըրյա անտես ջրերի
Վեճն ու աղմուկն եմ պարզորոշ լսում
Եվ նույնիսկ տեսնում նրանց փրփուրը...
| |
| |
| grig | Дата: ՈՒրբաթ, 09.12.2011, 19:40 | Сообщение # 169 |
| ԱՆԿՈՒՄՆԵՐՈՎ ԵՄ ՎԵՐԵՎ ԲԱՐՁՐԱՆՈՒՄ
Ես թուրման կոչված աղավնու նման
Անկումներով եմ բարձրանում վերև՝
Ուրախացնելով գուցե շատերին,
Որ իմ հերթական անկումը տեսնում
Եվ ամեն անգամ հաշվում են դա վերջ,
Բայց ոչ թե սկիզբ մի նոր վերելքի...
| |
| |
| grig | Дата: ՈՒրբաթ, 09.12.2011, 19:40 | Сообщение # 170 |
| ԶԳԱՅՈՒՆ ԳԼԽԱՐԿ
Իսկ երբ գարունն է մոտենում հեռվից,
և այնքա՜ն հեռվից,
Որ դեռ լուր չունի մատնիչ օդն անգամ,
Ես դա զգում եմ... իմ ականջներո՛վ
Եվ մինչև անգամ... գլխարկո՜վ իմ հին:
| |
| |
| grig | Дата: ՈՒրբաթ, 09.12.2011, 19:41 | Сообщение # 171 |
| ՊԱՐԱՆ ԵՄ ՈՒԶՈՒՄ
Երբ իմ սրտի մեջ
Անհայտությունն է թպըրտում այնպես,
____Ինչպես որ դույլը՝
____Դատարկ ջրհորում,
Ես երազում եմ մի ամուր պարան,
Որ (ո՛չ ինքըս ինձ կախաղան հանեմ),
____Որ ինձ դո՜ւրս քաշի,
____Դատարկ թե լեցուն՝
____Միայն թե դո՜ւրս քաշի:
____Կան խորություններ,
____Որ ատելի են...
| |
| |
| grig | Дата: ՈՒրբաթ, 09.12.2011, 19:42 | Сообщение # 172 |
| Երբ դեռ հեռու է իմ սերը նորեկ՝
____Ես դա լսում եմ
____Ու չեմ տեսնում դա,
Ինչպես... անտառում երգող թռչունին:
| |
| |
| grig | Дата: ՈՒրբաթ, 09.12.2011, 19:43 | Сообщение # 173 |
| ԱՆՏԱՐԲԵՐՈՒԹՅԱՆ ԹՇՆԱՄԻ
____Ինչ որ անում եմ՝
____Կրքով եմ անում,
____Անում եմ թափով,
____Եռանդով ամբողջ՝
____Վատնելով ավյուն,
____Ծախսելով արյուն,-
Անտարբերության թշնամին եմ ես,
Անհա՛շտ-անզիջո՛ւմ-մոլի՜ ոսոխը:
Բայց երբ աշխարհի բյո՜ւր գոտիներից
Աշխարհ է հաշվվում լոկ երկու բևեռ,
Բայց երբ աշխարհի բյո՜ւր երանգներից
Աշխատում են լոկ սևն ու ճերմակը,
Բայց երբ աշխարհի բոլո՜ր բառերից
Երկուսն են խոսում՝ լոկ «ոչ»-ն ու «այո»-ն,
Ջերմաստիճանըս - անզոր զայրույթից -
Հասնում է նույնիսկ քառասունմեկի,
Ցավըս դառնում է կեղեքիչ մրմուռ,
Ու ես՝ թշնամի՛ս անտարբերության,
Անտարբերության ոսո՛խըս մոլի,
____երևակայե՜ք,
Գերադասում եմ... մնալ ձեռնըպահ:
Սակայն այնպե՜ս եմ մնում ձեռընպահ,
Որ պերճախոս է «չէ»-ից ու «հա»-ից...
| |
| |
| grig | Дата: ՈՒրբաթ, 09.12.2011, 19:43 | Сообщение # 174 |
| ԱՌԱՆՑ ՀԱՆԳԵՐԻ ԲԱՅՑ ՍՐՏԻ ՉԱՓՈՎ
Եվ իմ գողթնեցի պապերի նման
Ես պիտի գրեմ առանց հանգերի,
Ինչպես խոսում են մարդիկ իրար հետ,
____Ու եթե չափով՝
____Լոկ նրա՛ համար,
Որ սրտիս նման խոսքս էլ տրոփի...
| |
| |
| grig | Дата: ՈՒրբաթ, 09.12.2011, 19:44 | Сообщение # 175 |
| ԲԱՑ ՑԱՆԿՈՒԹՅՈՒՆ
____Ու եթե պոետ...
____Կուզեի լինել
Պոեզիայի մեջ... միայն երկրաբան -
____միշտ որոնեի
____ և... երկրի վրա,
____ընդերքում երկրի:
| |
| |
| grig | Дата: ՈՒրբաթ, 09.12.2011, 19:44 | Сообщение # 176 |
| ԻՆՔՍ ԻՆՁ ՀՅՈՒՐ
Սիրում եմ լինել ինքըս իմ հյուրը
Ու հյուրասիրվել համեղ... հուշերով,
Եվ կոչնակներ ունենալ նրանց,
Որոնց անունը ես չեմ մոռանա,
Ինչպես սեփական իմ իսկ անունը,
Բայց նաև նրանց, անունը որոնց
Ես - մի՛ զարմացեք - չեմ հիշում արդեն,
Եվ չի գտնըվի գեթ մի մարդ կյանքում,
Որ կարողանար ինձ հիշեցընել
____Անունը նրանց,-
____Եկան ու չանցան՝
____Մի մազ տանելով,
____Մի մաս պարգևած...
| |
| |
| grig | Дата: ՈՒրբաթ, 09.12.2011, 19:45 | Сообщение # 177 |
| ____Ա՜խ, իմ մեծ Սերը...
____Նա հավասար է
Կորած հույսերիս ճիշտ քառակուսուն
Ու երազանքիս խեղճ մնացորդին...
| |
| |
| grig | Дата: ՈՒրբաթ, 09.12.2011, 19:46 | Сообщение # 178 |
| ՄԻ ՔԻՉ ԹՎԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆ 2
____Ա՜խ, իմ մեծ Վիշտը...
____Եվ նա իմը չէ,
____Այլ բոլո՜ր նրանց,
____Ում որդին եմ ես
____Եվ կամ թե հայրը:
____Ա՜խ, իմ մեծ Վիշտը,
Որ չի բաժանվում ամենքի վրա...
| |
| |
| grig | Дата: ՈՒրբաթ, 09.12.2011, 19:46 | Сообщение # 179 |
| ԳԹՈՒԹՅԱՆ ՔՈՒՅՐԵՐ
____Ցանկություններից,
____Որ կոչվում են իղձ,
________Բաղձանք,
________Ու անուրջ,
________Երազ
________Ու փափագ,-
Ցանկություններից մահացու խոցվել,
Վիրավորվել եմ ես քանի՜ անգամ:
Վիրավորվել եմ ես քանի՜ անգամ
Եվ բուժման տարվել մի հիվանդանոց,
Որտեղ գթության քույր է դարձել ինձ
Ճերմակ խալաթով Դատողությունը...
____Ա՜խ, այդ գթության քույրերը...
________Նրանց
Երախտապարտ եմ իմ ամբողջ հոգով,
Իմ ամբո՜ղջ սրտով հարգում եմ նրանց,
Բայց, ավա՜ղ, երբեք սիրել չեմ կարող,
Եթե մինչևիսկ շատ են գեղեցիկ...
| |
| |
| grig | Дата: Շաբաթ, 10.12.2011, 20:44 | Сообщение # 180 |
| ԱՄԵՆԱՎԱՅՐԻ ՍՊԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ
____Եվ ա՛յն հասկացա -
____Խինդով ու ցավով -
Որ անհնար է բուրմունքն սպանել,
Հա՛, անհնար է բուրմունքն սպանել՝
Առանց դիմելու նրա ազգական
Գարշահոտության չար օգնությանը:
-Ամենավայրի՛ սպանությունը,
Որ չեն հորինել սուլթաններն անգամ:
| |
| |
