Syzan | Дата: ՈՒրբաթ, 18.01.2013, 19:01 | Сообщение # 1 |
| ԻՐԻԿՆԱՄՈՒՏ
Իր արդուզարդից օրը մերկացավ ՝ Խափշիկուհու պես, Ու մնաց այնպես, ինչպես կար` սևո՜ւկ։ Աստղերը վերում` Շնիկների պես, Պպզեցին կրկին։ Ցրտեց։ Լույսերը հետո՛ կվառվեն։ Օրվա այս պահին Մեղք է զբաղվել որևէ գործով։ Մեղք է մինչև իսկ շոյել ու սիրել։ Թո՛ղ զսպանակված ու ամենամուտ լռությունը գա, Ու նրա շնչից` Թոքերի նման դանդա՜ղ ուռչելով` Ամանեղենը թո՛ղ խոհանոցում ինքն իրեն զնգա, Իսկ քարանձավում մեր ականջների Թո՛ղ չղջիկի պես ձայները քնեն, Եվ աստվածները զարթնեն մեր հոգում` Մեզ հաշտեցնելով ցրտին ու մթին... Ի՛նչ լավ է, որ դու Չես ապրել սիրո արվարձաններում Եվ միայն նրա կենտրոնը գիտես: Ի՜նչ լավ է, որ քո Նորաձևորեն դիզված մազերում Ունես հնաբույր բարության հետքեր` Թելեր սպիտակ։ Ի՜նչ լավ է, որ դու լռում ես կողքիս` Անտառաբնակ աքիսի նման, Իսկ քո տամկացած աչքերում հիմա Թառում են ահա փոքրիկ փասյաններ... Ափսո՜ս... ուրեմըն` լույսերն են վառվում։
| |
| |