Syzan | Дата: Չորեքշաբթի, 30.01.2013, 20:57 | Сообщение # 1 |
| ԻՍԿ Ի՞ՆՉ ԱՆԵՆՔ
Ես տեսնում եմ՝ չես հավատում ո՛չ իմ, ո՛չ քո անցյալին. Մեր հարուստը՝ աչքիդ աղքատ, կեղծ է թվում պանծալին: Դու կարծում ես, որ ամե՜ն ինչ, ո՜ղջը սուտ էր մեր միջև, ճիշտ էր միայն երկար ճամփան՝ լիքը փշեր ու խճեր: ճիշտ էր միայն սպասումը, որ և անցավ ապարդյուն - Իզուր էին մեր սրտերը սպասումից թպրտում: ճիշտ էր միայն արբեցումը այն սին բախտով, որ եկավ,- Նա ոսկի չէր, այլ ոսկեզօծ, հետո՝ պղինձ, վերջը՝ կավ... Ես տեսնում եմ՝ չես հավատում դու անցյալին իմ ու քո, Չես հավատում ու չես տարվում նաև դու մեր գալիքով: Չես հավատում, թե նա կգա, թե կլինենք բախտավոր,- Քեզ ամե՜ն ինչ փուչ է թվում և ամեն ինչ՝ ախտավոր: Քեզ թվում է, որ մենք իզու՜ր հանդիպեցինք մեկմեկու,- Ո՛չ մեր սրտում՝ երջանկություն, ո՛չ մեր կյանքում՝ մեծ բեկում... Իսկ ի՞նչ անենք, ո՞նց բաժանվենք, երբ սրտերը իմ ու քո Թե սիրով էլ չեն շղթայված, գեթ կապված են տանջանքով...
| |
| |