Syzan | Дата: Երեքշաբթի, 15.01.2013, 17:56 | Сообщение # 1 |
| ՆԵՐՈՒՄ ԵՄ Ես չե՛մ հարգում, ճի՜շտ հասկացեք, Ես չե՛մ հարգում, Բայց ներում եմ ջահելներին՝ Երբ զուր տեղը կռիվներ են նրանք սարքում - Մեղավոր է հորդող ուժի ավելցուկը: Ես չե՛մ հարգում, ճի՜շտ հասկացեք, Ես չե՜մ հարգում, Բայց ներում եմ ահելներին՝ Երբ ասում են շատ լրջորեն, Հետն էլ տնքում. -Բա սա ձո՞ւկ է: Մեր ժամանակ լա՜վն էր ձուկը... Ես ներում եմ Օտար երկրում լիազորված հայրենասեր այն դեսպանին, Որ հայրենիք տանող ճամփա չի հարցընում՝ Իմանալով, որ իր դժբախտ հայրենիքում վիշապացել Ու խժռում է բռնակալի դեռ երեկվա բարակ օձը: Այսպես՝ նաև ես ներում եմ ինքնասպանին, Թե մի քնած ժողովուրդ է արթնացընում Նրա միակ կրակոցը... Ու ներում եմ գլխացավը՝ Թե ծագում է տարիքն առած կուսությունից, Գլխացավանքն անակընկալ՝ Թե գալիս է հաջող չանցած քսությունից. Եվ այն ցավը, Որ արդյունք է սիրո անուշ հիվանդության, Եվ այն հիվանդ սովորույթը, Որ ծնունդ է ավանդության: Թող որ ներվի Նաև սուտը անմեղունակ, Ամեն կոպիտ անմեղ հանաք, Ամեն ամպ օր ու եղանակ: Եկեք նաև մի՛ նեղանաք, Թե սիրում են՝ ցույց չեն տալիս, Բայց մի՛ ներեք, Թե ցույց տալիս, բայց չեն սիրում: Եկեք նաև նրա՛ն ներենք, Ով լռում է հարկադըրված, Սակայն գոնե փրփըրում է, Բայց ոչ նրան, Ով դավում է Եվ ցավում է՝ հարկադըրված... Ես չներե՞մ երեխեքին, եթե նրանք Եվ թանկարժեք իր են կոտրում,- Թող սպառնան մինչև անգամ և լուսնյակի՜ն: Ես կներեմ ամե՜ն տեսակ ձեռնածություն ու հնարանք- Եթե նրանք Երեխայի սրտաճմլիկ լացն են կտրում, Երեխայի լացն են կտրում, բայց ոչ խաբում Դավաճանած եղջյուրակիր ամուսնյակին... Երբ ենք ներում կամ չենք ներում, Հասկանո՞ւմ եք: Մենք ներում ենք Ամե՛ն անգամ Ու լոկ այնքա՛ն, Որքանով որ կատարվածը հասկանում ենք:
| |
| |